Hardlopen op de grens van Randstad en Groene Hart

Als ik de pindacake-met-insecten afreken bij de kassa van het tuincentrum overweeg ik te vragen of er ook een toilet voor klanten is. Ik sta in mijn hardlooptenue want ik heb een rondje hardlopen gepland vanuit het tuincentrum, zo het Groene Hart in, maar nu voel ik een volle blaas. Ik hou mezelf voor dat ik me het gevoel inprent en vraag het niet. Maar meer eigenlijk omdat ik het niet durf te vragen.

Ik gooi de achterklep van de auto dicht en ga van start, rechtsaf de parkeerplaats af, langs de begraafplaats. Maar ik krijg het idee van een volle blaas niet uit mijn hoofd. Een stukje verderop krijg ik het ziekenhuis in zicht en overweeg om daar naar binnen te gaan. Maar het beeld van een naar binnen en buiten rennende hardloper in een ziekenhuis houdt me tegen. Maar meer eigenlijk weer omdat ik het niet durf.  Ai, nog 1 kans, bij de McDonalds, anders wordt het hurken in de bosjes.  Zo achteloos mogelijk loop ik naar binnen, en, na mijn blaas geleegd te hebben, weer naar buiten. Raar, het beeld dat ik uit mijn jeugd heb meegekregen, dat je bij toiletbezoek in een openbare gelegenheid ten minste toch een kopje koffie moet drinken, krijg ik nog steeds niet uit mijn hoofd. Maar goed, dit loopt een stuk prettiger.

Ik vervolg mijn route en het geluid van de snelweg dringt zich langzaam aan me op, nog voordat ik de auto's kan zien. Blijkbaar staat de wind mijn kant uit. Grappig om ergens hard te lopen waar je normaal gesproken met de auto de snelweg op draait. Of stilstaat, in de file. Mijn weg maakt een grote lus en ik steek de A4 over. Langzaam kom ik in een meer groen gebied terecht, en na de brug over de Does ga ik de weilanden in. Nou ja, via het fietspad. Op een hek staat een bordje van Natuurmonumenten met een waarschuwing: "Pas op, kwetsbaar gebied. Niet betreden." Direct achter het hek zie ik twee dikke  tractorsporen lopen. Het water staat er enkeldiep in.

Het is mooi hier, en stil. De snelweg, rechts van me, hoor ik niet meer want ik loop aan de andere kant van de wind. In het weiland er voor loopt een koe rustig te grazen. Daarachter loopt met statige passen een reiger mee, op zoek naar wegspringende kikkers. Een eindje verderop staat een rijtje ganzen naar me te gakken.  Als op commando stijgen ze op en vliegen recht op me af. Net op het moment dat ik mijn hoofd wil intrekken om een botsing te voorkomen, buigen ze af.
Aan de linkerkant liggen nog meer weilanden. Hier en daar een koe, groepje ganzen of een eenzaam boompje. Daarachter grijzige niksigheid.  
Ik vervolg rustig mijn route over de smalle Ruigekade. En langzaam ga ik weer industriële geluiden horen. In de verte, voor me, zie ik weer bebouwing. Dat moet Zoeterwoude zijn.
Aan het einde van de Ruigekade draai ik naar rechts, richting Leiderdorp. Als ik de A4 weer kruis, nu onderdoor, loop ik over een soort loopbrug. Daaronder zijn de wegwerkers druk bezig met de aanleg van een verdiepte snelweg, die onder het aquaduct van de Oude Rijn komt te liggen. Mooi om te zien!

Terug bij de parkeerplaats van het tuincentrum zet ik mijn horloge stil op 46'04". Een korter rondje dan gepland, maar wel een bijzonder rondje, zo op de grens van stad en weiland.