Valhelm verplicht

Zondag 16 januari 2011

Afstand: 26,96 km

Duur: 2'09"

Weer: 9,5 C beetje wind, droog

Ik hoor iets. De wekker.

Ik hoor iets niet. De regen.

Dat is prettig want we gaan vandaag een MTB toertocht doen. Ook al is het nu droog, je weet maar nooit hoe lang dat blijft. Wat ik wel weet, is dat het de afgelopen tijd niet droog is geweest. Daarom gaan we naar Aalst Waalre. Want: bosgebied met veel zand. Dat is in de zomer lastig om te fietsen, maar nu juist fijn. Door de regen van de afgelopen tijd is het zand lekker vast. De uiterwaarden lijken me momenteel een stuk minder geschikt om te fietsen.

We zitten al in de auto als het nog donker is. De start is namelijk tussen 09.00 en 10.00, en we hebben zeker anderhalf uur nodig om bij de start te komen. De start is, zoals gebruikelijk, in het dorpscafé. We schrijven ons in, halen koffie, proppen nog wat koolhydraten naar binnen en gaan op weg.

We hebben gekozen voor de kortste afstand, 25 km. De route belooft ons over de mooiste en meest uitdagende stukken bos en heide in de omgeving van Waalre, Heeze en Valkenswaard te voeren. Niets te veel beloofd, want het is echt prachtig. Het zand is inderdaad lekker vast en er zijn leuke hellinkjes. Gelukkig is er weinig asfalt want dat lijkt me namelijk helemaal niet goed voor mijn ´snow studs´. Sinds de eerste sneeuwperiode rijd ik op spijkerbanden en die doen het heel goed in de sneeuw, maar maken enorme herrie (en slijten navenant) op asfalt.

Er zijn ook aardig wat single tracks. Daar word ik altijd een beetje onrustig van. Want mijn snelheid is niet heel snel en mijn behendigheid is niet heel behendig. Meestal volg ik op goed geluk mijn stuur, in plaats van dat mijn stuur mij volgt. Het gevolg is vaak een kleine file fietsers achter me. Maar eigenlijk heb ik meer last van mezelf, dan zij van mij.

Gelukkig is er halverwege de tocht een verzorgingspost met soep, thee en koek.

Ook na de pauze blijft het droog, mooi en gezellig.

Zowel op de heen- als terugweg blijkt, vanuit de auto, dat de uiterwaarden van de Lek, Maas en Waal inderdaad niet geschikt waren om te fietsen.

En het gaat weer ergens over

Waar ligt de grens? 

Lees het gastblog van ReizgerC op Marsmania met als thema "Waar ligt de grens?"

Oostvaardersplassen

Afstand: 13,88 km, 3 u 13

"Hebben jullie nog iets gezien?" vraagt de boswachter van Staatsbosbeheer, terwijl ze een beker warme chocomel uit een grote pan opschept. Naast haar staat een vuurkorf lekker te branden. De zon schijnt maar toch is het koud, het waait een beetje. "Nou, alleen een dode spitsmuis, en een koolmees" antwoord ik.
"Komt misschien door de drukte. Vandaag verwelkomen alle natuurorganisaties de bezoekers bij de ingangen (met warme chocomel en erwtensoep) om aandacht te vragen voor de toekomst van natuur en landschap. Door de bezuinigingen van de regering dreigt een forse achteruitgang voor natuur en landschap. En de Oostvaardersplassen zijn de laatste tijd ook erg vaak in het nieuws geweest in verband met de grote grazers", zegt de boswachter, "dat trekt allemaal bezoekers aan".
We drinken onze chocomel op en vervolgen onze wandeling aan de andere kant van de dijk, door een bosgebied. Daar zouden volgens de boswachter veel spechten moeten zitten. Maar we zien alleen omgezaagde bomen en een monument voor een gezonken 'waterschip'. Het rare is dat het schip onder een laag aarde ligt waardoor het niet zichtbaar is, er is alleen een soort grafheuvel zichtbaar. Daarmee is het misschien wel een toepasselijk monument, maar voor mij schiet het zijn doel voorbij. Wel leuk is dat we hier volgens het informatiebord op de bodem van de voormalige Zuiderzee lopen. Een windvaan geeft aan dat het waterpeil hier zo'n meter of 3 boven onze hoofden lag.
Aan de tractorsporen te zien is er de afgelopen tijd veel gewerkt in het bos. De sporen en de achtergebleven plassen zijn bevroren, in combinatie met de sneeuw maakt dat het lopen zwaar.

De route gaat verder onder het spoor door en komt weer in open landschap. Er zitten heel veel grauwe ganzen op het open veld, en verderop, in de beschutting, lopen konikpaarden te grazen.
De zon is ondertussen verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor donkere wolken. Er valt een beetje ijsregen en er verschijnt een mooie regenboog.


Mooi begin van het nieuwe jaar.