Afstand: 13,88 km, 3 u 13
"Hebben jullie nog iets gezien?" vraagt de boswachter van Staatsbosbeheer, terwijl ze een beker warme chocomel uit een grote pan opschept. Naast haar staat een vuurkorf lekker te branden. De zon schijnt maar toch is het koud, het waait een beetje. "Nou, alleen een dode spitsmuis, en een koolmees" antwoord ik.
"Komt misschien door de drukte. Vandaag verwelkomen alle natuurorganisaties de bezoekers bij de ingangen (met warme chocomel en erwtensoep) om aandacht te vragen voor de toekomst van natuur en landschap. Door de bezuinigingen van de regering dreigt een forse achteruitgang voor natuur en landschap. En de Oostvaardersplassen zijn de laatste tijd ook erg vaak in het nieuws geweest in verband met de grote grazers", zegt de boswachter, "dat trekt allemaal bezoekers aan".
We drinken onze chocomel op en vervolgen onze wandeling aan de andere kant van de dijk, door een bosgebied. Daar zouden volgens de boswachter veel spechten moeten zitten. Maar we zien alleen omgezaagde bomen en een monument voor een gezonken 'waterschip'. Het rare is dat het schip onder een laag aarde ligt waardoor het niet zichtbaar is, er is alleen een soort grafheuvel zichtbaar. Daarmee is het misschien wel een toepasselijk monument, maar voor mij schiet het zijn doel voorbij. Wel leuk is dat we hier volgens het informatiebord op de bodem van de voormalige Zuiderzee lopen. Een windvaan geeft aan dat het waterpeil hier zo'n meter of 3 boven onze hoofden lag.
Aan de tractorsporen te zien is er de afgelopen tijd veel gewerkt in het bos. De sporen en de achtergebleven plassen zijn bevroren, in combinatie met de sneeuw maakt dat het lopen zwaar.
De route gaat verder onder het spoor door en komt weer in open landschap. Er zitten heel veel grauwe ganzen op het open veld, en verderop, in de beschutting, lopen konikpaarden te grazen.
De zon is ondertussen verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor donkere wolken. Er valt een beetje ijsregen en er verschijnt een mooie regenboog.
Mooi begin van het nieuwe jaar.
"Hebben jullie nog iets gezien?" vraagt de boswachter van Staatsbosbeheer, terwijl ze een beker warme chocomel uit een grote pan opschept. Naast haar staat een vuurkorf lekker te branden. De zon schijnt maar toch is het koud, het waait een beetje. "Nou, alleen een dode spitsmuis, en een koolmees" antwoord ik.
"Komt misschien door de drukte. Vandaag verwelkomen alle natuurorganisaties de bezoekers bij de ingangen (met warme chocomel en erwtensoep) om aandacht te vragen voor de toekomst van natuur en landschap. Door de bezuinigingen van de regering dreigt een forse achteruitgang voor natuur en landschap. En de Oostvaardersplassen zijn de laatste tijd ook erg vaak in het nieuws geweest in verband met de grote grazers", zegt de boswachter, "dat trekt allemaal bezoekers aan".
We drinken onze chocomel op en vervolgen onze wandeling aan de andere kant van de dijk, door een bosgebied. Daar zouden volgens de boswachter veel spechten moeten zitten. Maar we zien alleen omgezaagde bomen en een monument voor een gezonken 'waterschip'. Het rare is dat het schip onder een laag aarde ligt waardoor het niet zichtbaar is, er is alleen een soort grafheuvel zichtbaar. Daarmee is het misschien wel een toepasselijk monument, maar voor mij schiet het zijn doel voorbij. Wel leuk is dat we hier volgens het informatiebord op de bodem van de voormalige Zuiderzee lopen. Een windvaan geeft aan dat het waterpeil hier zo'n meter of 3 boven onze hoofden lag.
Aan de tractorsporen te zien is er de afgelopen tijd veel gewerkt in het bos. De sporen en de achtergebleven plassen zijn bevroren, in combinatie met de sneeuw maakt dat het lopen zwaar.
De route gaat verder onder het spoor door en komt weer in open landschap. Er zitten heel veel grauwe ganzen op het open veld, en verderop, in de beschutting, lopen konikpaarden te grazen.
De zon is ondertussen verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor donkere wolken. Er valt een beetje ijsregen en er verschijnt een mooie regenboog.
Mooi begin van het nieuwe jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten