Wintersport (3)

Het is herfst vandaag. Er staat een stevige zuidwester en de regen varieert van heftig tot douche. Het is geen moment droog. Ik bereid me voor op mijn weekend rondje hardlopen rondom de grote plas: lange tight, lang warmte shirt, regenjack en petje tegen de regen. Lekker hoor, lange mouwen en lange tight, in juli. Het voordeel van herfst in juli is ook dat je nog net geen handschoenen aan hoeft. Als ik de straat uitloop, schamp ik de heg van de buren met mijn rechterbovenbeen waardoor ik direct drijfnat ben. Doet me niks, ik ga hardlopen en ik ga het fijn vinden.

Mijn gebruikelijk rondje plas is veranderd in een stormbaan, in de weerkundige betekenis van het woord. Overal liggen door de storm afgerukte takken. Enkeldiepe plassen over de hele breedte van het pad. Uitwijken naar rechts of links betekent slippend door de blubber. Geeft niks, dit is fijn.
Er scheren zwaluwen rond mijn hoofd. Dat klopt niet met dit weer, die moeten al lang naar het Zuiden zijn vertrokken. Hoewel, als ik naar links kijk, zie ik dat de plas ook nog niet bevroren is.

Na het rondje-plas ga ik niet rechtstreeks naar huis (bah, warm en droog binnen) maar ga ik linksaf het poldertje in (fijn, koud en nat). Het fietspad daar heeft net nieuw asfalt gekregen. Topdrop zwart is het. Het is duidelijk geen zoab want de regen blijft erop liggen en vormt kunstzinnige riviertjes met belletjes. De lagere stukken van het fietspad staan compleet onderwater (want polder?). Op de iets hogere en iets minder natte stukken maken mijn schoenen een piepknerpend geluid, alsof ik over versgevallen sneeuw loop waarover nog niemand heeft gelopen.
Ik ga de winterbanden test doen: vooruit hardlopend en achteruit kijkend of mijn schoenen het asfalt droog lopen. En ja hoor! Ik zie een droge afdruk van mijn schoenen op het asfalt verschijnen. Heel even maar natuurlijk, want het regen direct weer drijfnat. En ik kijk natuurlijk ook maar heel even omdat ik anders achteruit kijkend vooruit de sloot inloop.

Na 49'11" ben ik weer bij de voordeur. Heerlijk. Dat gevoel. Dat gevoel van die stijve kouwe vingers waarmee je je veters niet meer los kan knopen. In juli.