Kuaför

Als we op onze laatste dag in Istanbul langs het piepkleine kapperszaakje op de hoek lopen, staat kapper Mustafa niet in zijn winkeltje. Alle eerdere dagen heeft hij vol enthousiasme H geprobeerd binnen te krijgen om zijn baard te laten scheren. En net nu H naar binnen wil stappen, blijkt hij er niet te zijn.

Maar leerling Hasan herkent ons en roept zijn baas, die om de hoek brandhout aan het verzamelen is. Snel doet Mustafa zijn werkhandschoenen uit en komt met een brede lach binnen. We krijgen thee aangeboden. H mag in de lege stoel plaatsnemen en wordt zorgvuldig ingekwast met een dikke laag scheerschuim. Mustafa doet een nieuw vlijmscherp mesje in de houder en net voordat hij wil gaan scheren, reikt Hasan hem snel zijn bril aan.

Mustafa scheert geconcentreerd en slaat geen plekje over. Als de baard eraf is, giet Hasan kokend water op een handdoek en geeft die aan Mustafa, die het gezicht van H ermee bedt. De kokendhete handdoek doet H van schrik opveren in zijn stoel, maar laat geen brandwonden achter. Na een grondige inspectie smeert Mustafa nog wat Nivea op het gezicht van H.
Hasan wenkt mij en zegt: " You may kiss" en wijst op de gladde wangen van H.