Over mij

Mijn foto
Reizen | wandelen | hardlopen | MTB trek- en toertochten | foto's | routes | natuur |lekker eten | werken in het buitenland

zaterdag 25 februari 2012

Hoe lopen de hazen

Wandelen
Weer: bewolkt maar helder en droog, +- 3C
Route: 20 km van Winterberg naar Züschen en terug
 
Als ik de gordijnen openschuif, zie ik tot mijn verrassing dat we aan de voet van een bobsleebaan annex skihelling logeren. Blijkbaar is de wolk waarin we gisteren en eergisteren zaten, weggewaaid. Het beetje sneeuw dat gisteren nog op de daken en in de straat lag, is nu helemaal weg. Op de skipiste is een grote machine bezig de dunne laag sneeuw die daar nog ligt, over de kale plekken uit te smeren. Het doet me denken aan een kaal hoofd met een restantje haar aan de linker kant, dat van daaruit over de kale rest wordt geplakt. Geen buitensport kapsel, want niet tegenwind bestendig.
 
We verlaten Winterberg aan de noordkant en komen al snel in het bos terecht op een weggetje dat al van vóór de Romeinse tijd blijkt te zijn. De sneeuw is hier bijna helemaal weg, maar wat er nog ligt is helemaal verijst. Het is verlaten, niemand te zien, alleen wat vogels te horen. De weg slingert door het bos en daalt uiteindelijk af naar Züschen. Daar drinken we koffie bij de bakker en eten versgesmeerde broodjes. Het kleine zonnetje dat vanochtend nog scheen heeft plaatsgemaakt voor donkere wolken.

Via een stijl bospad verlaten we het dorp weer en klimmen omhoog door het bos. Blijkbaar is dit de schaduwkant van de berg want hier ligt nog wel sneeuw. Niet aangestampt of geveegd, het maakt het lopen zwaar. We zien veel sporen van wild: herten (of reeën?), konijnen (of hazen?) en wolven (waarschijnlijk honden). We horen ook een roofvogel (of een trein?) maar die zien we niet.  Het pad slingert dieper het bos in, beneden ons horen we een riviertje stromen. Opeens wijst H naar voren en vraagt aan mij of dat een stoel is die midden op het pad staat. Dan trekt de stoel 1 poot op en blijkt een hert te zijn (of een ree). We blijven muisstil staan kijken. Een paar meter naar rechts blijkt er nog één te staan. Opeens hebben ze ons in de gaten en springen met grote sprongen weg.

We lopen het paadje verder af en klimmen langzaam het bos weer uit.
Het wordt steeds donkerder, er zit sneeuw in de lucht.

Geen opmerkingen: