Rondje Klinkhamerplas Buitenom

Weer: grijs, straf windje maar wel droog, ongeveer 5C.

8 hardlopers onderweg, waarvan :
2 in het oranje
1 in het zwart (met muts)
1 in het zwart/wit
1 in het wit
1 in het blauw (ook met muts, en handschoenen)
1waarschijnlijk in het grijs want daarvan herinner ik me alleen het gezicht en de handen, en
1 in een camouflagebroek en een boormachine in de hand, maar die was aan het klussen.
6 hardlopers komen uit de tegenovergestelde richting, en zeggen allemaal gedag of groeten terug.
2 hardlopers lopen ergens voor me.
Tot zover de statistische gegevens.

Het is fris als ik de voordeur achter me dichttrek en begin aan mijn rondje Klinkhamerplas Buitenom. Ik heb handschoenen aangedaan en een muts meegenomen, die ik gelijk aantrek als ik kort stop om 'dynamisch' te rekken (niet meer statisch, want dat is zóó uit). Het eerste stuk heb ik wind tegen. Als ik het fietspad opdraai, tussen de penitentiaire inrichting en de A44 (running on the edge!), zie ik in de verte een oranje hardloper voor me lopen. Ai, een haas! Mijn hart maakt een slagje extra en ik krijg een licht zenuwachtig gevoel. "Daar moet ik voorbij!". Ik vind mezelf vreselijk kinderachtig, maar ik ga er toch sneller van lopen. Héél langzaam kom ik dichterbij. De oranje loper gaat ook linksaf, langs de buitenkant van de Klinkenbergerplas (die heet namelijk helemaal geen Klinkhamerplas). Ik kom steeds een stukje dichterbij. De oranje loper blijkt een staart te hebben en een loopster te zijn. Ik kom nog meer dichterbij. En net op het moment dat ik zo achteloos mogelijk wil gaan passeren, slaat ze linksaf, een weggetje naar de Klinkenbergerplas in! Dat is vast de straf voor mijn kinderachtige gedrag. Nou ja, tempo maar proberen vol te houden, gaat best lekker. Een paar kilometer verder zoek ik een nieuwe uitdaging. Omdat ik na het rekken niet meer op mijn horloge heb gekeken, wordt het: "zo lang mogelijk niet op mijn horloge kijken". Vanaf het moment dat ik het heb verzonnen, wil ik alleen nog maar de verstreken tijd zien. Toch lukt het me om niet eerder te kijken dan bij het bruggetje waar mijn rondje eindigt.
Als ik mijn horloge laat stoppen, lees ik 46'33" af in het schermpje.

MTB Toertocht Soest

Het is grijs buiten en er staat een straf windje als we uit de auto stappen in Soest en de fietsen van de auto halen. We gaan een toertocht bij MTB club Tempo doen. “Ik doe nog een laagje extra aan hoor”, zeg ik tegen H en pak nog wat thermogoed uit mijn tas. We schrijven ons in, in het clubhuis van Tempo en met een mini Mars gekregen van de organisatie gaan we de kou weer in en beginnen we aan het parcours. Er zijn veel deelnemers. De route gaat in het begin een stukje over de provinciale weg en over een grindweg en buigt dan af door het bos. Al snel volgt een mooie singletrack langs het spoor. H heeft ondertussen de helmcamera (die nu even op het stuur staat) aangezet. Hopelijk staat 'ie goed afgesteld want anders hebben we een twee uur durend filmpje van grijze lucht. Na wat kris-kas weggetjes die ook aardig op en neer gaan, rijden we tegen de pauze plek aan. Bij deze tocht wordt runderbouillon en een krentenbol geserveerd, beide zeer welkom! De pauze houden we kort want ik krijg het zo stilstaand snel koud. De route gaat verder, om de Soesterduinen heen (mooie zandverstuiving!) en er volgen nog een aantal leuke, hobbelige singletracks. Voor me zit een fietser met een iets lager tempo dan het mijne (zeldzaam!) en ik probeer hem op een recht stukje in te halen. Dat lukt, maar helaas ga ik in de kort daarop volgende bocht naar rechts onderuit en fietst hij mij weer voorbij. Zo komt er weer snel een einde aan mijn 'moment of fame' en zit ik de laatste 7 km weer achter hem. Nou ja, wel prima eigenlijk, want ik ben onderhand best wel moe geworden.

Pinda-chocolademuffins

Vandaag geen mtb- of wandelroute maar een recept voor muffins. Makkelijk mee te nemen in de rugzak en goed 'trailfood'.

voorbereidingstijd: 15 minuten
bereidingstijd: 20 - 25 minuten
250 g zelfrijzend bakmeel
80 g rietsuiker
250 gr fijngehakte pure chocolade
1 ei
250 g pindakaas met stukjes noot
2 el aardbeienjam
60 gr boter, gesmolten
extra boter of olie om in te vetten
2,5 dl melk
bakvorm voor 12 muffins

• verwarm de oven voor op 180C. Bestrijk de bakvorm voor 12 muffins met gesmolten boter of met olie. 
• Doe zelfrijzend bakmeel in een grote kom. Voeg suiker en chocolade toe en maak een kuiltje in het midden. Meng ei, pindakaas, jam, boter en melk en voeg dit mengsel toe (niet te veel mengen). 
• Verdeel het mengsel over de bakvorm. Bak de muffins 20 - 25 minuten of tot een vleespen die je er in het midden uitsteekt, schoon uitkomt.
  Maak de muffins in de vorm los, laat ze 10 minuten staan en laat ze afkoelen op een rooster.

Driemaster

Het stormt nog steeds als ik de voordeur achter me dichttrek en aan mijn hardlooprondje "Zijl met schapen" begin (door de polder, langs de molen, de Zijl, 't Joppe, langs de schapen en met een grote boog weer terug). Op de dijk richting 't Joppe heb ik wind mee. Mijn oude blauwe veel te grote regenjack, nu goed als windjack, maakt het geluid van een niet goed gehesen grootzeil, het klappert als een bezetene. Als een soort driemaster (linkermouw, middenpand, rechtermouw) zeil ik in hoog tempo en met reuzenstappen over de dijk. Linksaf, over het bruggetje richting 't Joppe moet ik scherp naar links overhellen om niet rechts in het water geblazen te worden, spannend! Rechtsaf en dan met een boog weer naar links heb ik weer wind mee. Ik zweef  met grote stappen over het schiereilandje. Walking on the moon! De schapen die hier wonen, liggen relaxed te kauwen. Ze kijken met hun glazen ogen dwars door me heen en trekken zich niets van mij aan. Een stuk verderop zit een grote groep ganzen, ik denk Rotganzen. Geen Nijlganzen in ieder geval want die zijn bruin en deze zijn zwart/wit. Gezien de locatie besluit ik dat het eigenlijk 'Zijlganzen' moeten zijn. Zij worden wel onrustig en lopen al gakkend een stukje opzij. Met nog drie grote reuzen stappen ben ik bij de lichtboei, aan het eind van het eilandje. De boei leidt de bootjes die 's zomers van de Kaag en de Zijl komen veilig in het donker richting Warmond. Bij de boei draai ik om.

Ok! Nu wind tegen, dat is andere koek! De wind blaast direct dikke tranen uit mijn ogen. Kwa krachtsinspanning en snelheid lijkt het alsof ik probeer weg te lopen van de lichtboei terwijl ik daaraan vastgebonden ben met een dik stuk elastiek Helemaal voorover gebogen (zoekend naar bukshag?) kom ik heel langzaam vooruit. Ziet er vanaf een afstandje vast heel vreemd uit. Over koek gesproken: ondertussen, en misschien heeft dat met de krachtsinspanning te maken, begint in mijn maag de laag deegrestanten van pindakaasmuffins-met-aardbeienjam-en-chocolade en pencéetaart, die ik vanochtend heb gebakken omdat morgen iedereen taart komt eten vanwege mijn verjaardag vorige week (en waarvan ik de mengkom natuurlijk vrij royaal heb uitgelikt) langzaam op te spelen. Een gistende, bewegende massa, die de nooduitgang zoekt. Goed rekening houden met de windrichting als de boel straks naar buiten wil. Net zoals met zeilen en zeeziekte eigenlijk.
Verderop, in de beschutting van de huizen , kan ik weer een beetje omhoog veren. En 47'16" later trek ik een beetje moe maar voldaan de voordeur weer achter me dicht.

Transandalus Newsletter January 2011

ReizigerC is opgenomen in het nieuwsbulletin van de Transandalus!
Zie blz 1 en 17 van het 'Boletin de novedades'.
Het duurt wel even voor alle info is geüpload.