Irfan brengt ons met zijn taxi naar Selime, het beginpunt van onze eerste wandeldag. Irfan heeft een aantal jaar in Nederland gewoond en spreekt goed Nederlands. Het toeval wil dat hij ook in Leiden heeft gewoond, en hij vraagt ons of de Kopermolen in de Merenwijk nog bestaat. Wat is de wereld toch klein.
In Selime gaan we de Ihlara kloof in. Het is een prachtig mooi dal en we volgen het riviertje de Melediz stroomopwaarts in de schaduw van knotwilgen. Het is er, op de geluiden van kikkers, vogels en stromend water na, doodstil. Geen geluiden van auto's, goederentreinen, vliegtuigen of traumahelikopters. Alleen maar natuur. Af en toe komen we een plaatselijke bewoner tegen die zijn of haar stukje land aan het verbouwen is.
Plotseling verschijnt in tegemoetkomende richting een man op een ezeltje. Als hij vlak voor ons is, houdt hij zijn ezel stil, parkeert deze dwars op het pad en maakt ruimte vóór zich op de rug van de ezel. Dan wijst hij naar mij. "Wat?! Of ik voor hem op de ezel kom zitten? Dacht het niet!" Vervolgens wijst hij naar de grond waar een stapeltje boomschors ligt. Of ik hem dat even wil aanreiken. "Maar natuurlijk!" Met een brede tandeloze lach en een ferme handdruk neemt hij afscheid en rijdt weer weg.
Een stuk verderop vliegt een hop voor ons uit en ook zien we een dobbelsteenslang naast het pad het gras inglijden.
Rond lunchtijd bereiken we Belisirma waar een paar kleine restaurantjes hun terrasjes naast en in de rivier hebben opgetrokken.
Na een heerlijke lunch vervolgen we onze weg langs de rivier. We lopen langs een aantal in de rotsen uitgehouwen Byzantijnse kerkjes. Deze behoorden aan christelijke Grieken toe die hier rond 1920 verjaagd zijn. Hoewel zwaar beschadigd, zijn van sommige grotkerkjes de fresco's wel bewaard gebleven. Vooral de gezichten van de afbeeldingen hebben het moeten ontgelden omdat in de Islam het afbeelden van mensen niet is toegestaan.
Aan het eind van de middag klimmen we de kloof uit en lopen we het dorpje Ihlara in, op zoek naar Pension Bisginler. Op ons balkonnetje genieten we na van deze mooie dag, met uitzicht op de 3286 meter hoge vulkaan Hasan Dagi en op dorpse taferelen. Af en toe komt een lokale bewoonster met koe voorbij, waarschijnlijk onderweg van het land naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten