Kassa 1

Regen. En veel laaghangende en erg donkere wolken. 

We overleggen wat we zullen doen. Het weerbericht belooft namelijk nog veel meer regen. Volgens plan de route verder fietsen betekent 60 km onverhard, met meer hoogtemeters dan gisteren. We kunnen ook over het asfalt, dat zijn niet minder hoogtemeters, maar het is wel minder zwaar en minder glad. En we kunnen met de trein naar Ronda, want zowel El Colmenar als Ronda hebben een station. Wat mij betreft is de keuze snel gemaakt: met de trein. H denkt nog na over verschillende varianten met fietsen. Maar we gaan eerst geld halen, want dat is op. El Colmenar heeft geen geldautomaat maar wel een bank. De bank is piepklein en heeft slechts 1 loket. Daar hangt vol trots een bord boven met “Caja 1” (Kassa 1). De mensen die er zitten te wachten, hebben nog een bankboekje waarop het saldo wordt bijgehouden. Als ik aan de beurt ben om geld op te nemen geef ik mijn paspoort en bankpasje. Van beide worden veel kopieën gemaakt en aan elkaar geniet. De kassier en ik proberen ondertussen een gezellig praatje te maken in het 'Spengels', een mix van Spaans en Engels. Deze manier van geld opnemen is wel omslachtiger maar een stuk persoonlijker en gezelliger. 

Met gevulde portemonnee gaan we naar het station. Daar wacht een kleine teleurstelling, want met de trein naar Ronda mogen maar 3 fietsen mee. Blijkbaar zijn die plaatsen al vergeven, want onze fietsen mogen (weer) niet mee. De eerste trein gaat pas rond 13.00 u. Tot die tijd kunnen we twijfelen en overleggen of we alsnog met de fiets gaan, en via welke route, of er weer op gokken dat de fietsen van de conducteur wel mee mogen. 

We besluiten er op te gokken dat we mee mogen. Vlak voor vertrek zitten we in de wachtruimte op het station. De kaartverkoper trekt per ongeluk de stekker uit de pc. Als de boel weer is opgestart, blijkt dat er toch wel plaats is voor onze fietsen. We mogen in ieder geval mee.