Afstand: 26,5 km
Hoogteverschil: 600 m
Fysieke moeilijkheidsgraad: hoog (klopt)
Technische moeilijkheidsgraad: hoog (klopt ook)
Asfalt: 2,5 km
Onverharde weg: 20 km
Bergpad: 4 km
Fietsbaar 93%
De regen maakt rivieren met belletjes in de straten van Ronda. Het is koud. We fietsen de stad uit, langs het Plaza de Toros en komen al snel buiten de bebouwing. Via een onverharde weg klimmen we het natuurpark Sierra de las Nieves in. De regenwolken hangen laag om ons heen. Af en toe is het droog maar meestal niet. Toch genieten we van de omgeving. Er bloeien weer overal wilde bloemen, en er groeien zomaar kruiden die in Nederland in een potje in de supermarkt worden verkocht. Aan de overkant van het ravijn schieten gemzen weg. En als we achter ons in de diepte naar Ronda kijken, zien we een regenboog. De klim naar de Puerto de Lifa is lang en hier en daar steil en door de regen ook behoorlijk modderig wat het extra zwaar maakt. Regelmatig moet ik afstappen om even op adem te komen. De route gaat over het terrein van verschillende landgoederen, en af en toe moeten we door een hek om op een ander landgoed of een ander weidegebied te komen. De schapen die er rondlopen vinden ons maar eng en gaan er snel vandoor. Net na Puerto de Lifa, de top (1175m), staat een herdershut waar we uit de wind even een broodje eten. Het regent nog steeds af en toe. Vanaf hier gaat de route dalen naar de Turon rivier en wordt moeilijker begaanbaar, we moeten grote stukken lopen. Maar het is het mooiste gedeelte van de tocht, vanwege de bloemen, de kruiden en de rotsen. Nieuwsgierige gieren vliegen een stukje met ons mee. Gier (mest), gieren (vogels), gierig, nieuwsgierig, leergierig, ik probeer al afdalend het verband tussen woorden met gier te vinden.
We verbazen ons erover dat, ondanks de vele regen van de afgelopen tijd, de rivier droog is. Fijn, hoeven we niet door een kolkende rivier met fietsen te gaan sjouwen! Om dat te vieren eten we midden in de droge bedding weer een broodje, genietend van de omgeving. Ook pulk ik nog wat grote brokken modder tussen mijn remmen en derailleur vandaan.
Aan de andere kant van de rivier moeten we weer omhoog, en dat is behoorlijk lastig. We volgen hier een stuk van een smal lange afstand wandelpad (GR7) dat erg steil omhoog gaat en het is zwaar om de fietsen met bepakking omhoog te sleuren zonder weg te glijden. Vanaf deze kant gaan we de rivier volgen tot El Burgo. En omdat een rivier altijd naar beneden stroomt, had ik gedacht dat de weg ook alleen nog maar omlaag zou gaan. Maar dat is niet helemaal het geval, er zitten nog een aantal pittige klimmetjes in. El Burgo is leuk, het regent nog steeds, of weer, er is een leuk hotel, we zijn drijfnat en zitten onder de modder en ik ben erg moe. Daarom fietsen we niet verder naar Ardales, zoals het plan eigenlijk was, maar blijven lekker in El Burgo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten