Asfalt intro (2)

Na familie en vriendenbezoek in diverse grote Spaanse steden, zijn we op weg naar Frankrijk. We laten Alicante achter ons en rijden de rust weer in. Over het asfalt en niet op de fiets. De fietsen staan voor een paar honderd kilometer achterop de auto, maar ze gaan er in Frankrijk weer af om weer in actie te komen. Tenminste, als ze nog kunnen bewegen, want er moet nog een dikke laag klei en inmiddels ook roest af. Het landschap om ons heen verandert langzaam van droog, stenig en bergachtig in groen en vlak op hoogte. Het waait keihard in de omgeving van Zarragoza en ik ben blij dat ik daar niet op de fiets tegenin hoef. Het is er vlak en kaal, en als je daar fietst, zie je voor je waar je 300 kilometer later nog fietst.
Een paar uur later rijden we via Jaca, via de Valle de Canfranc, de Pyreneeën in. Ik ben op zoek naar een hotel waar ik een paar levens terug ooit ben geweest en mijn eerste rode Port dronk. Het moet in Candanchu, of in Canfranc Estacion zijn geweest. Na een beetje zoeken denk ik dat het, kwa ligging, Hotel Santa Cristina moet zijn. Maar eenmaal binnen herken ik eigenlijk niets. Ik vertel aan de receptioniste dat ik waarschijnlijk meer dan 23 jaar geleden hier ben geweest, maar dat ik het niet herken en vraag of het verbouwd is. Het meisje, dat toen nog niet geboren geweest kon zijn, vertelt dat het 5 jaar geleden inderdaad ingrijpend is verbouwd. Het resultaat is verbluffend. Behalve dat ik het niet herken, ziet het er geweldig uit. Het is een mix van rustiek, bergsfeer, modern, bombastisch, en toch met stijl. 
Kort en goed: kamer genomen, borrel genomen (Malag Virgen dulce. "moet daar ijs in?" vraagt de receptioniste. Neehee! zeg ik gehaast, en ik vraag me af in welk soort glas ze dat gaat schenken als ik haar zie zoeken. Het wordt een heel groot wijnglas, waar ik een beetje om moet lachen maar haar wel haar gang laat gaan), genietend van het uitzicht op de Anayet (bergtop) en nu aan het diner. Andere culinaire geneugten dan in Andalusië, maar minstens zo lekker:

Als voorgerecht hebben we:
Ensalada de codorniz escabechada con frutos rojos (salade met een beetje bosvruchten en een vogeltje met hele kleine pootjes, waarschijnlijk een kwartel)
Milhojas de verduras a la muselina de queso (gebakken groenten met een laagje kaas)
En als hoofdgerecht:
Paletilla de cordero rellena asada al tomillo (lams stoofschoteltje)
Lomo asado a la mostaza (gebakken varkensfiletlapjes in mosterdsaus)
Erbij drinken we de huiswijn, die is heel goed en doet denken aan eikenhouten vaten en vanille.