11.00 u. We zijn 1 uur onderweg en 1,2 kilometer opgeschoten. Dat is ongeveer de snelheid die je haalt als je op je handen, achterstevoren, een berg op loopt. Hopeloos dus. Het heeft de hele nacht gestortregent waardoor de klei nu echt alles onbegaanbaar maakt. Mijn fiets bijvoorbeeld, blijft gewoon staan, met bepakking, zonder dat ik hem vasthoud. De banden en remmen lopen helemaal vol, er is geen beweging meer in te krijgen. Tja, wat nu? Verder naar boven gaat niet. Terug naar beneden eigenlijk ook niet. Nadat we uitvoerig alle (on)mogelijkheden hebben besproken, besluiten we om toch maar terug te gaan naar El Chorro, en via het asfalt naar la Valle de Abdalajis te gaan, het eindpunt van de eerste etappe van vandaag. Eenmaal daar zien we wel weer verder.
Na lang ploeteren bereiken we het asfalt weer, ontdoen de fietsen en schoenen van de ergste troep en gaan op weg naar Abdalajis. Halverwege de eerste klim wil ik mijn bidon pakken om wat te drinken, maar ik grijp mis. Ik kijk en zie dat alle twee mijn bidonhouders leeg zijn. De bidon van H is ook weg. "Gestolen!" is mijn eerste, primitive, Hollandse, reactie. Maar er is natuurlijk echt niemand geïnteresseerd in die vieze bidons van ons. We hebben ze gewoon laten staan bij het hotel. Gelukkig hebben we nog water en sap in de tassen bij ons, en we besluiten om de bidons te laten waar ze zijn, ook al omdat we ze waarschijnlijk niet meer nodig gaan hebben. Met de keuze voor het asfalt hebben we eigenlijk ook min of meer besloten de Transandalus voor deze keer achter ons te laten in El Chorro, en in een ander seizoen een keer terug te komen voor het vervolg.
In Valle de Abdalajis nemen we even pauze, en eten een broodje. Daarna vervolgen we onze weg naar Antequerra, ook over het asfalt. Ondanks de gitzwarte wolken genieten we toch van de omgeving, ook hier is de natuur weer prachtig. Tijdens een klim vliegt er een aanmoediging over onze hoofden in de vorm van een Hop. Bovenop een top van een heuvel staat een camper met een gele kentekenplaat en degelijke stadse fietsen achterop. Binnen zitten een man en een vrouw te eten. "Raad het land", zeg ik lachend tegen H. Vanuit de camper wordt er vrolijk naar ons gezwaaid. Een paar kilometer verder bedenk ik dat we gewoon hadden moeten aankloppen bij de camper met: "Hallo, daar zijn we net, ik dacht dat we beneden hadden afgesproken"....
Hoe dichter we bij Antequerra komen, hoe donkerder het wordt. In het stadje blijkt het heel erg te hebben geregend, net voordat wij binnenrijden. Voorzichtig rijden we de steile en gladde straatjes af naar beneden. We eindigen de Transandalus voorlopig even in de jacuzzi van het hotel.
Over mij
- ReizigerC
- Reizen | wandelen | hardlopen | MTB trek- en toertochten | foto's | routes | natuur |lekker eten | werken in het buitenland
5 opmerkingen:
Jammer dat deze vakantie-vanaf-de-bank alweer voorbij is! Regen- en moddertechnisch is het voorjaar voor Transandalusische doeleinden blijkbaar toch niet zo geschikt?
aiai nee het is een slecht voorjaar en niet geschikt voor transandalusische doeleinden, maar las vacaciones zijn nog niet voorbij hoor! morgen gaan we even goed naar de weersvooruitzichten kijken en dan maken we een volgend plan op!
Hoi C en H,
Jullie wilden het iets minder warm dan bij de vorige tocht, dan is dit wel weer het andere uiterste, m.n. de luchtvochtigheid! Bikkels hoor zijn jullie!!!
En wat is nu het plan, noordeljker en dan daar nog even wat km-tjes trappen? Franse ardennen? Belgische ardennen?....of de dagen sparen om in het najaar de route te vervolgen ;-)
Gut...plaats ik m'n reactie komt tegelijk die van jullie opduiken....mijn vraag is direct beantwoord ;-)
@Lia ja elkaar net gekruist! :-) morgen gewoon verder kijken waar de zon schijnt, of waar het in ieder geval minder regent (was net weer héél erg!)en dan daar weer leuke dingen doen, no problemo!
Een reactie posten