Ile de Noirmoutier

Ile de Noirmoutier is een eilandje in de Atlantische Oceaan, voor de kust van Fromentine en dat ligt weer "in de buurt van"  Nantes. Het is met laag water bereikbaar via de Passage du Gois, een weggetje dat met hoog water onderloopt. Er is ook een hoge brug vanuit Fromentine, zodat je het eiland ook met hoog water kan bereiken. Wij gaan vandaag fietsen op Ile de Noirmoutier. En omdat het hoog water is, nemen wij de brug. Althans, dat was het plan. Wij staan namelijk met de fietsen aan het begin van de brug voor een wegafzetting van het fietsgedeelte met daarbij een bord met een heleboel Franse wetten en artikelen en iets over verboden voor fietsers, gevaar, hoge snelheid en stoplichten en werkzaamheden. Er ontstaat een kleine discussie waarbij de standpunten varieren van : "we negeren gewoon het bord, geen idee wat er trouwens allemaal op staat, en tillen de fietsen over de afzetting heen, (hebben we ervaring mee, zie Rollin' and Tumblin', Muddy Waters) we zien wel hoe ver we komen" , tot "maar het fietsgedeelte is afgesloten en oversteken naar de andere kant kan niet want dat is veel te gevaarlijk, kijk maar hoe hard ze hier rijden en dat bord staat er voor onze veiligheid". Kleine patstelling dus. Om een lang verhaal kort te maken: we fietsen terug naar Fromentine, gooien de fietsen weer op de auto en rijden met de auto over de brug. Als we midden op de brug zijn, zien we een wandelaar lopen, op het afgesloten fietsgedeelte. No Comment.

Maar het eiland maakt alles weer goed. Er loopt een mooi onverhard fietspad langs de oostkant. Links ervan liggen vele watertjes waarin allerlei watervogels aan het fourageren zijn, ook weer witte minireigers en vogels met kromme snavels. Rechts ervan ligt een dijk met hier en daar een doorkijkje naar zee. Je mag zelf oesters en andere schaaldieren bij elkaar scharrelen op het wad, het zogenaamde pêche à pied, als je maar niet meer mee neemt dan is toegestaan. Daarover staan bordjes onder aan de dijk met afbeeldingen van de schelpen en maximale aantallen en kilo's.

Bij de eilandkant van de Passage du Gois staan al wat campers te wachten op laag water.
Via moerasgebieden, waar zout wordt gewonnen (Noirmoutier is bekend om aardappels, oesters en zout, het 'fleur de sel') komen we bij de noorkant van het eiland, in Viel, een leuk, klein dorpje met witte huizen met blauwe luiken. Gelukkig is er ook een leuk cafeetje met terras.

Via een bosgebied aan de noorkant willen we terug naar de zuidkant fietsen, maar we stuiten op een kanaal en moeten daar langs om aan de overkant te komen. Langs het kanaal ligt een prachtig weggetje met gloednieuw asfalt. Een heel rustig weggetje ook, er rijdt niemand. Aan het eind van de weg begrijpen we waarom, het is afgesloten met een metershoog hek. L'histoire se répète....... behalve dan dat hier geen bord stond over een afsluiting en werkzaamheden of iets dergelijks. We gaan dus ook niet terug. In plaats daarvan demonteren we het hek en gaan er gewoon doorheen. We vervolgen onze weg weer door het moerasgebied, fietsen weer onderlangs de dijk, en genieten van vogels en bloemen. Op het kleine eiland fietsen we toch nog ruim 65 km.
Als we de fietsen weer op de auto aan het laden zijn, kijk ik naar boven, naar de brug. Ik zie twee fietsers over het afgesloten fietsgedeelte rijden. No Comment.