Calañas - Valverde del Camino - Trigueros

Zaterdag 18 september

Technische details Calañas - Valverde del Camino:
afstand 23 km waarvan 16,3 km verharde en 6,7 km onverhard
426 hoogtemeters te overbruggen


Technische details Valverde del Camino - Trigueros:
afstand 26,63 km, allemaal onverhard
155 hoogtemeters te overbruggen

Technische details Trigueros - Moguer:
afstand 14,9 km waarvan 4,4 verhard, 9,5 onverhard en 1 km single track
vrijwel vlak parcours

Na het ontbijt in Bar Europa (zeer vrouwvriendelijk, en binnen niet roken) fietsen we langs de voormalige wasplaats Calañas uit. Het is heel erg mistig zodat mijn zonnebril direct en compleet beslaat en ik niets meer zie. Ik begrijp eigenlijk niet waarom ik hem heb opgezet want we fietsen gewoon door de laaghangende wolken heen. Geen zon te zien.

Het eerste deel van het traject van vandaag gaat over een onverhard bospad, hobbeldeboddel, soms stijgend, soms dalend, pijnbomen en eucalyptusbomen links en rechts. De mist dempt alle geluid waardoor er een beetje 'het heeft zojuist gesneeuwd sfeer' hangt, terwijl het toch ruim 20C is. Boven, op een heuveltje, opent de bewolking zich en doemt beneden ons een meertje op. Watervogels drijven relaxed een beetje heen en weer.

Het bospad slingert zich weer naar beneden tot we op de asfaltweg komen naar Sotiel-Coronada, een klein mijnwerkersdorpje. Daar is verder niet zo veel, en we hebben ook nog geen zin in een café-con-leche-pauze dus fietsen we door, richting Valverde del Camino. Maar daar moeten we wel aardig voor klimmen. Helaas over asfalt en dat betekent auto's. Gelukkig is de weg niet druk, is er een brede vluchtstrook en halen de auto's ons heel rustig en met een enorme bocht in. Behalve auto's van het type Seat Leon. Die scheuren rakelings langs ons heen. Vooral de rode, die zijn het ergst.

Valverde del Camino is leuk, heeft een pleintje en barretjes. En het is zaterdag dus wordt er getrouwd. En dat is dan weer heel duidelijk te zien, iedereen is namelijk enorm opgedofd. Er hangt een heel gezellige sfeer op het dorpsplein dus daarom nu wél tijd voor een café-con-leche-pauze. Met een heerlijke tostada met rauwe ham en tomatenpuree en olijfolie. En een Cola Cao (=geen cola maar warme chocomel).


Na Valverde volgt de makkelijkste route van de Huelva provincie, namelijk de Via Verde de los Molinos, een in onbruik geraakte spoorlijn die is omgebouwd tot (grotendeels) onverhard fiets- en wandelpad. De mist heeft ondertussen plaatsgemaakt voor de zon en de heuvels hebben plaatsgemaakt voor vlakker land. We leggen de 26,63 km naar Trigueros in recordtempo af en fietsen zó het volgende terras op. Ook in Trigueros is het zaterdag, gezellig, wordt er getrouwd en ziet iedereen er feestelijk uit. Tijd voor een gazpacho-pauze.

Met het oog op de etappe van morgen (aardig wat kilometers een 'must' om te halen in verband met de strandetappe van overmorgen) besluiten we nu alvast wat meer kilometers te maken. We rijden daarom door naar Moguer. Het is nog steeds zaterdag, ook hier wordt getrouwd maar de sfeer is totaal anders. Opgefokt, macho en een tikkeltje ordi. En in de avonddienst van de kerk wordt gitaar gespeeld.
Hotel Plaza Escribano is daarom een onverwachte meevaller. Heerlijk Hotel. Ook hier mogen de fietsen zonder probleem over het witte marmer naar binnen en in de sjieke hal overnachten.