Tarifa - Algeciras

Technische details:

afstand: 39,5 km, waarvan ongeveer de helft over asfalt en de andere helft onverhard

hoogteverschil: van -4m naar 574 m

hoogteverschil omhoog: 1177, totaal, omlaag: 1224
totale fietstijd: 6u09

moeilijkheidsgraad: middelmatig

Via een eeuwenoude poort laten we Tarifa achter ons en beginnen we aan een lange asfaltklim. De weg, geflankeerd door heel veel windmolens, slingert gestaag omhoog. We stoppen af en toe langs de vangrail om wat te drinken. Zou ik in Nederland niet zo snel doen, fiets tegen de vangrail zetten, beetje van het uitzicht genieten en wat drinken op de vluchtstrook van de snelweg. Maar hier is door het hoogteverschil misschien wat meer te zien. Afrika, aan de overkant van het water bijvoorbeeld.

Halverwege de klim is er een tankstation annex touristisch uitkijkpunt. We parkeren onze fietsen naast wat zware motoren, smeren een broodje en genieten van de zon en het uitzicht. Na een korte pauze gaan we weer verder.

We klimmen nog ongeveer een kilometer of 10 over het asfalt verder, tot Puerto del Bujeo. Daar gaat een onverhard weggetje verder omhoog, naar de Puerto de la Higuera. Nog meer stijgen dus. Maar we genieten van de omgeving: kurkeiken, pijnboompje hier en daar, zonnetje, niet verkeerd allemaal. Op de top stoppen we even om uit te rusten. Boven ons cirkelen hele grote vogels, met vleugels van het formaat kastdeur. Konden wel eens hongerige gieren zijn. Hoewel ik nog nooit een mountainbiker met fiets en al onder een hele grote vogel door de lucht heb zien gaan, wil ik toch maar niet te lang blijven stilstaan.

En dan is daar de beloning! Na 20 kilometer stijgen, gaan we nu 20 kilometer loeihard dalen!Geweldig! Staand op de pedalen scheuren we naar beneden. Het is net wintersport! Meehangen in de bochten, hobbels en kuilen beetje ontwijken. "Yihaa!" met een triomfantelijke gil, raas ik H in de binnenbocht voorbij. En verder gaat het. Ruim een uur lang razen we naar beneden, we hoeven alleen maar af en toe bij te remmen. Als de weg vlakker wordt laten we de fietsen uitrollen en stappen we even af om de opgeblazen bovenbenen te ontlasten. En om mijn achterband te plakken, want die blijkt lek. Toch net even een bramenstruik meegepakt blijkbaar.

We draaien het asfalt weer op, richting Algeciras. Na een paar hele pittige klimmetjes zien we een gezellig druk terrasje waar veel mensen zitten te eten. We besluiten om aan te schuiven en ook eerst wat te eten, voordat we naar de haven verder fietsen om daar de huurauto op te halen. Het dagmenu blijkt, al etend, iets echt 'lokaals' te zijn: varkenspoot met kikkererwten.....

Bij de haven eindigt onze tocht. Voor nu.

In april/mei 2011 gaan we verder met de Transandalus, vanuit de haven van Algeciras.