Fuenteheridos - Jabugo - Cortegana

Donderdag 16 september

Route Fuenteheridos - Jabugo-Cortegana

Technische details:

hoogteverschil: 734m stijgen, 480m dalen

afstand: 27,91 km waarvan 3,5 verhard, 12,66 km onverhard en 11,75 km single track

af en toe beetje bewolkt, 's ochtends iets minder warm, 's middags weer heel warm

We verlaten Fuenteheridos nadat we de bidons gevuld hebben met water uit drie van de twaalf spuiten van de bron. De mevrouw achter de bar in het dorp zei dat het drinkwater was. Dat het zelfs héél goed drinkwater was. Tenminste, dat is denk ik wat ze zei.

Het eerste deel van de route gaat over een mooi onverhard bospad. Links en rechts staan weer kurkeiken en olijfbomen. Als er iets kraakt in de begroeing denken we een wild varken te zien, in ieder geval te horen,maar het blijkt een hardloper te zijn. De weg maakt nog wat gemene klimmetjes en via een mégastijle afdaling rijden we heel voorzichtig Galaroza binnen. Ik verbaas me er steeds weer over dat mijn remmen het allemaal aankunnen.

Galaroza (ja, pueblo blanco) is erg leuk, heeft ook een bron met twaalf spuiten en een bar met wc waar ik dankbaar gebruik van maak (toch niet zo drinkbaar, dat bronwater?) (of was het één van de tapa's van de avond ervoor?) (wel iets met veel knoflook in ieder geval). De mevrouw die na mij het hokje ingaat, blijft angstwekkend lang weg. Net op het moment dat ik met H overleg of ik maar eens poolshoogte moet gaan nemen, komt ze het hokje weer uit. Beetje groen, dat wel.

Vanuit Galaroza volgen we een wandelpad naar Jabugo, de Sendero del Jabuguillo. Het pad slingert prachtig door het bos, klimt rustig aan omhoog, beekje beneden ons, prachtig! Af en toe stoppen we bij een vijgenboom om wilde vijgen te plukken. (Vijgen! Dat kan het ook geweest zijn!) Jabugo is wel wit maar verder niet zo veel aan, dus daar stoppen we alleen om wat proviand in te slaan. We 'fietsen' verder via een verlaten wandelpad dat overwoekerd is met braamstruiken. De beschrijving spreekt van "... a tricky surface - but through really beautiful countryside". Beide is waar, maar doet wel pijn. In Los Romeros eten we daarom ons brood op en checken we armen, benen en banden op bramendoornen.

Na Los Romeros gaat de route verder over een oud romeins pad. (Als die romeinen eens hadden geweten dat hier eeuwen later mountainbikers over zouden fietsen!) Het pad is prachtig maar moeilijk te begaan vanwege de enorme keien. Aan het einde komen we via een uit drie huizen bestaand gehucht bij een verharde weg uit. Nu nog maar een klein stukje naar Cortegana, en de beschrijving belooft ons dat dat downhil is. Heerlijk, lekker naar beneden stormen! Ik zie het helemaal weer zitten. Maar de beschrijving weet niet altijd het verschil tussen downhil en uphil, en ascending en decending....