Als we highway 11 oprijden kijk ik nog even in de achteruitkijk spiegel, naar Hilo. Dat is een van de weinige plaatsjes, zo niet het enige op Hawai'i waar ik niets aan vind. Vervallen, verlaten en vergane glorie. Prima voor de achteruitkijk spiegel dus, zeker als vóór ons het Volcanoes National Park ligt.
Bij binnenkomst daar willen we als (luie) kennismaking met het gebied de Crater Rim Drive met de auto doen, maar die is gedeeltelijk afgesloten vanwege hoge SO2 uitstoot. Ok, dan gaan we de andere kant en de auto uit en de Kilauea Iki Crater in, ook goed. Die is ongeveer 6,4 km lang, maar wel een flinke afdaling naar de bodem van de krater, en ook weer een flinke stijging natuurlijk, anders kom je er niet uit. De trail begint op 1195 m hoogte en gaat door een mooi stuk regenwoud. Veel boomvarens (eigenlijk meer varenbomen, want het zijn varens die meer dan 2 meter hoog worden), daglelies, bamboe orchideeën en nog veel meer kleurigs en groen.
De trail daalt langzaam af de kratermond in, en daar wordt het opeens kaal. Op de kratervloer ligt lava uit 1959. Vanaf de kraterrand de diepte inkijkend, ziet het er allemaal glad uit, maar hier in de diepte zelf is het een janboel. De lava is gebrokkeld, omhoog gestuwd, gebarsten, gebogen, over andere lagen heen gestroomd en ga zo maar door. Volgens mij moet Mars er ongeveer zo uitzien.
Tussen de lavaspleten groeien voorzichtig wat kleine varentjes en wat ander klein groen. Hier en daar komt ook nog wat stoom uit de grond.
We doorkruisen de krater en gaan aan de andere kant weer omhoog. Daar lopen we nog door een lavatunnel. Mooie kennismaking met het gebied.
Morgen gaan we verder het gebied in: via de Naulu Trail, naar de Napau Crater. Daar hebben we 'back country' vergunningen voor nodig en die gaan we nu halen bij het bezoekerscentrum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten